malowanie farbkami

Ćwiczenia ręki  w terapii logopedycznej. Dlaczego są konieczne?

Ktoś zapyta, co ma ręka do mówienia? Po, co ćwiczyć z dzieckiem budowanie wieży z klocków, nawlekanie koralików na sznurek? Po, co wycinać, przyklejać, rysować, malować? Jednym słowem, po, co brudzić i męczyć ręce?

Istnieje ścisły związek między rozwojem ruchowym dziecka, szczególnie rozwojem motoryki precyzyjnej a jego rozwojem mowy.

Mowa oraz motoryka mała na poziomie neurofizjologicznym są ze sobą ściśle związane. Oba ośrodki (ośrodek ruchowy mowy oraz ośrodek ruchowy ręki) są ze sobą powiązane funkcjonalnie w mózgowej organizacji czynności psychicznych. Obie funkcje należą do wyższych i złożonych czynności mózgowych zajmujących największy, w porównaniu z innymi funkcjami, obszar kory mózgowej.

Najprościej tłumacząc twarz oraz ręce znajdują się blisko siebie i zajmują największy obszar na powierzchni kory mózgowej.
Dzieci, u których stwierdza się opóźniony rozwój ruchowy, problemy z napięciem mięśniowym, koordynacją wzrokowo-ruchową, motoryką małą, z opóźnieniem rozwijają mowę.

Jak to wygląda w praktyce logopedycznej?

Obniżone napięcie mięśni w obszarze całego ciała skutkuje również obniżonym napięciem mięśni aparatu artykulacyjnego. Problemy z wykonywaniem precyzyjnych czynności  z wykorzystaniem chwytu pęsetowego czy szczypcowego utrudniają, a czasem nawet uniemożliwiają dziecku wykonywanie precyzyjnych ruchów artykulacyjnych (wypowiadanie głosek, sylab, słów, budowanie zdań).

Jak mówienie wygląda od strony  technicznej?

Dla czynności mówienia (artykułowania głosek, sylab, słów, zdań oraz rozbudowanych wypowiedzi językowych) istotny jest rozwój motoryki całego ciała, szczególnie zaś motoryki małej, motoryki precyzyjnej. Od sprawności ruchowej rak zależy sprawność aparatu mowy (sprawność artykulatorów). Z kolei od sprawności ruchowej aparatu mowy zależy zdolność artykułowania. Ruchy artykulacyjne są szybkie i precyzyjne, a przechodzenie od jednych głosek do drugich wymaga właściwego czucia ułożenia narządów mowy. Zdolność mówienia jest więc niezwykle złożoną, skomplikowaną czynnością motoryczną.

Wszystkie zabawy rozwijające sprawność manipulacyjną, czyli  ruchy precyzyjne dłoni i palców działają stymulująco na rozwój mowy dziecka, pobudzają ośrodki mowy w mózgu, dlatego też są nieodłącznym elementem terapii logopedycznej. Pomysły na zabawy usprawniające małe i duże rączki znajdziesz w artykule „Rączki i paluszki w akcji”.  

Opracowanie: mgr Anna Skiba, logopeda, neurologopeda.

5 thoughts on “Ćwiczenia ręki w terapii logopedycznej. Dlaczego są konieczne?”

Skomentuj Anna Skiba Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *