Zaburzenia mowy o podłożu neurologicznym

Zaburzenia mowy o podłożu neurologicznym

Zaburzenia mowy o podłożu neurologicznym dotyczą uszkodzenia centralnego lub obwodowego układu nerwowego i wiążą się z wadami genetycznymi, wadami rozwojowymi, chorobami neurodegeneracyjnymi mózgu, urazami mechanicznymi, okołoporodowymi itd. Zaburzenia mowy o tej etiologii dzielimy na:

• alalię – rozwój mowy od urodzenia jest zaburzony (czynnik uszkadzający rozwój dziecka pojawił się w okresie prenatalnym lub w momencie porodu),
• niedokształcenie mowy o typie afazji – mowa rozwijała się prawidłowo do momentu pojawienia się czynnika uszkadzającego,  który zahamował prawidłowy rozwój mowy,
• afazję dziecięcą – diagnozuje się po 6. roku życia, kiedy rozwój mowy dziecka  jest zakończony, a czynnik uszkadzający pojawia się po opanowaniu przez dziecko systemu językowego,
• dyzartrię i anartrię –zaburzenia mowy powstałe w wyniku uszkodzenia ośrodków i dróg unerwiających narządy mowy; zaburzenia mają charakter realizacyjny i dotyczą oddychania, fonacji i artykulacji.

Opracowanie: mgr Anna Skiba, logopeda, neurologopeda, terapeuta wczesnej interwencji.